ID: 174015
Omschrijving
Graaf, Hermine de - Alleen de heldere uren
Roman
Amsterdam, Meulenhoff, 1991, 1e druk
Paperback
12,5 x 20 x 2,4 cm.
204 Bladzijden
ZO GOED ALS NIEUW. ONGELEZEN
Stempeltje op Franse titel
Een dag uit het leven van Bastiaan Koevoet, geneesheer-directeur van een psychiatrische inrichting openbaart zijn ongeschiktheid als manager, zijn wantrouwen en zijn gebrek aan zelfkennis. Vrienden proberen hem zijn situatie duidelijk te maken, maar hij waant zich een pater familias, die alles begrijpt maar zich in feite hoogst autoritair gedraagt, onbekwaam is, vergaderingen via bandopnamen laat afluisteren, een merkwaardige moederbinding toont, zijn vrouw bedriegt en zich een moderne 'elckerlyc' voelt, wiens vrienden hem de rug toekeren. Zijn bestuur ziet zich gedwongen hem weg te promoveren. Niemand wil hem vergezellen, niet in de dood, maar zelfs niet in zijn algehele ontreddering en afgang.
Hermine de Graaf-Jonkers (Winschoten, 13 maart 1951 - Buinen, 24 november 2013) was een Nederlandse schrijfster.
De Graaf, die Nederlands studeerde, debuteerde in 1984 met de roman Een kaart, niet het gebied, bekroond met de Geertjan Lubberhuizenprijs voor het beste debuut.
Daarna schreef ze nog zo'n elf andere boeken. In 1988 kreeg ze de F. Bordewijkprijs voor de novelle De regels van het huis.
In 2002 verscheen bij uitgeverij De Geus haar laatste roman Mijn moeder en de duif of hoe ik met schaatsen stopte. Volgens de uitgever viel De Graaf op "door de opgewekte weerbarstigheid van haar -vrouwelijke- personages, haar fabuleuze compositietechniek en haar trefzekere stijl".
Kosten van verzending (Nederland: € 3,95; Europa: € 11,50) ten laste van koper
Roman
Amsterdam, Meulenhoff, 1991, 1e druk
Paperback
12,5 x 20 x 2,4 cm.
204 Bladzijden
ZO GOED ALS NIEUW. ONGELEZEN
Stempeltje op Franse titel
Een dag uit het leven van Bastiaan Koevoet, geneesheer-directeur van een psychiatrische inrichting openbaart zijn ongeschiktheid als manager, zijn wantrouwen en zijn gebrek aan zelfkennis. Vrienden proberen hem zijn situatie duidelijk te maken, maar hij waant zich een pater familias, die alles begrijpt maar zich in feite hoogst autoritair gedraagt, onbekwaam is, vergaderingen via bandopnamen laat afluisteren, een merkwaardige moederbinding toont, zijn vrouw bedriegt en zich een moderne 'elckerlyc' voelt, wiens vrienden hem de rug toekeren. Zijn bestuur ziet zich gedwongen hem weg te promoveren. Niemand wil hem vergezellen, niet in de dood, maar zelfs niet in zijn algehele ontreddering en afgang.
Hermine de Graaf-Jonkers (Winschoten, 13 maart 1951 - Buinen, 24 november 2013) was een Nederlandse schrijfster.
De Graaf, die Nederlands studeerde, debuteerde in 1984 met de roman Een kaart, niet het gebied, bekroond met de Geertjan Lubberhuizenprijs voor het beste debuut.
Daarna schreef ze nog zo'n elf andere boeken. In 1988 kreeg ze de F. Bordewijkprijs voor de novelle De regels van het huis.
In 2002 verscheen bij uitgeverij De Geus haar laatste roman Mijn moeder en de duif of hoe ik met schaatsen stopte. Volgens de uitgever viel De Graaf op "door de opgewekte weerbarstigheid van haar -vrouwelijke- personages, haar fabuleuze compositietechniek en haar trefzekere stijl".
Kosten van verzending (Nederland: € 3,95; Europa: € 11,50) ten laste van koper